Şükran Topcu Keskin

ŞÜKRAN TOPCU KESKİN

ŞÜKRAN TOPCU KARDEŞİ SEZGİN TOPCU İÇİN YAZDIĞI AĞIT

sefil idin muradına ermedin

bu dünyada çocuğuna doyamadın

gözünü acıp melisa yı görmedin

acele ölüme çağırdın kardeş

saat üçbuçukta telefon açtı

acı haber yaylalara ulaştı

ana baba kardeş yolllara düştü

bu seferde belimi kırdın be kardeş

mudanya denizi viran kalasın

taş üstüne taş koyanın olmasın

dilerim mevladan suyun kurusun

acele ölüme çağırdın kardeş

kardeşim sezgin denize düştü

ecel geldi vade yetti gün bitti

cenazesi inegöl ilçeye gitti

melisa nın saçını örmeden gitti

yazı yazılmış mezar taşına

henuz girmiş idi otuz iki yaşına

bir baksanız gözlerimin yaşına

yine bir ocağı söndürdün kardeş

saat sekizde haberi geldi

hastahane morgunda çesedin kaldı

karedeşimde sonsuz uykuya daldı

genç yaşında ölüme çağırdın kardeş

uludağ tıp fakültesi burası

doktorlar geldi gece yarısı

makineler durdu ölüm acısı

ciğerim yanıyor kardeş acısı

babamla dayım durmadan gezdi

anam kardeşimi bağrında ezdi

esra durumu doktordan sezdi

yavruları yetim bıraktın kardeş

kardeşlerin başında ağladı durdu

dışarıda baabam kapıya vurdu

doçent doktor teşkilat kurdu

yine yüreğimi dağladın kardeş

yüksel abim duyunca acı ağladı

beyhanabla ah çekti karalar bağladı

safiyede telefonu dahladı

yürekte yaralar açtın be kardeş

yükseli emreyi ne çok severdin

sabah kalkıp sessizce işe giderdin

safiye yengeni her yerde anar överdin

gözümüzün yaşına bakmadın kader

ateş düştü yüreğime ağlarım

ilkbaharda viran oldu bağlarım

bir tane yavruya bakar ağlarım

gözümüzün yaşına bakmadın kader

anne deyip açarıdın kolların

nerde kaldı bülbülüdü dillerin

yavrunda gözlüyor daim yolların

feleğin çarkına dokundun kader

babam resmine bakıp ağlıyor

ananmın kalbi közde dağlıyor

kardeşlerin başında ağlıyor

çiçeği açmadan soldurdun kader

kardeşlerin hepsi yanına geldiler

gözlerinden akan yaşı sildiler

tabutunu musallaya koydular

buseferde torpil yapmadın kaderr

nasip olmadıki köye gelesin

kardeşlerinle tatlı sohbet edesin

anneyle babayla hasret gideresin

buseferde belimi bükdürdün kader

dolapta elbisen asılı kaldı

yün yatağın üstünde basılı kaldı

evin köşkün sarayın küsülü kaldı

muradı yarıda bıraktın kader

şükran benim için üzülme

yavrum bağrımdadır maniler düzme

kadere razı ol herkesi üzme

bir yavruyu hatıra bırakıp gitti

bursadan çıktın başın selamet

mudanyaya gittin koptu kıyamert

esran melisam bize emanet

yawruları yetim bıraktın kader

Necmettin amca oraya vardı

Ağlaya ağlaya gözleri yandı

Akıl baştan gitti ummana daldı

Yavruları öksüz bıraktın kardeş

Anılla Mahmudun emeği çoktu

Nazire yengenin gözleri doldu

Azrail peşinde bakışı okdu

Yürekte yaralar açtırdın Kardeş

kınamayın komşular acımız çoktur

belimi kıran zehirli oktur

hak emridir çaresi yoktur

yine ocağımı söndürdün kader

şükran hep ağladı gezdi

kardeşine bir kaç kıta şiir yazdı

sevdiğin komşular mezarını kazdı

kardeş acısı yüreğimize  sızdı

kara toprak meğer seni özlüyor

aylardır arkandan ana baba kardeş sızlıyor

uyanda bak mevsim baharı yazlıyor

bundan sonra yaz baharı neyleyim

ŞÜKRAN TOPCU NUN ADNAN TOPÇU İÇİN YAZDIĞI AĞIT

Ablamın yeleği al yeşil telden

çekersen ayrılık ne gelir elden

dertli bülbül gibi ayrıldın yardın

Dertlisin ablam Ben Dayanamam

Ay karanlık bulamadın yolunu

Felek kırdı kanadını kolunu

Bu genç yaşta layık mıydı ölümü

Dertlisin ablam Ben Dayanamam

Gözün yaşı aktı oldu bir ırmak

Sana haram oldu o ilde durmak

Ne acıymış Adnan Senden ayrılmak

Dertlisin Ablam Ben Dayanamam

Bu Genç yaşta seni bıraktı

oğlunla beraber yetim bıraktı

ölüm ayırdı yuvanı yıktı

Birtane yavrusu babasız kaldı

                    Şükran Topcu Keskin